تبیین رابطه بین عدالت سازمانی با میانجی‌گری استرس شغلی بر اخلاق کاری پرستاران (یک مطالعه موردی)

زمینه و هدف: دانشگاه علوم پزشکی یکی از مهم ترین ارگان های خدمت رسانی به شهروندان می باشد و هدف اصلی آن ارائه خدمات و تأمین نیازهای شهروندان است، بررسی رفتارهای اخلاق پرستاران این مجموعه و تاثیر پذیری آن از عدالت سازمانی می تواند منجر به ارائۀ بهتر خدمات و در خور شهروندان شود. مواد و روش‌کار: این پژوهش از لحاظ ماهیت توصیفی از نوع تحلیل همبستگی و از لحاظ هدف کاربردی است که با هدف بررسی نقش میانجی استرس شغلی در رابطۀ بین عدالت سازمانی و اخلاق کاری پرستاران انجام شد. بر اساس آمار ارائه شده در سال 1394، تعداد کل پرستاران بیمارستان طالقانی مشهد حدود 400 نفر می‌باشد که از این میان با استفاده از فرمول نمونه گیری تعداد 200 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. از روش تحقیق پیمایش و ابزار پرسشنامه جهت گردآوری اطلاعات استفاده شد. سپس با استفاده از نرم‌افزارهای آماری  AMOSداده ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: عدالت سازمانی سبب بهبود اخلاق کاری پرستاران می‌گردد و در کنار آن استرس آنها می‌تواند نقش میانجی در این ارتباط بین عدالت سازمانی و بهبود اخلاق کاری داشته باشد. نتیجه گیری: تحقیق نشان داد که بین عدالت سازمانی و اخلاق کاری پرستاران رابطه وجود دارد؛ بدین ترتیب که عدالت سازمانی می‌تواند سبب اخلاق کاری آنها شود. همچنین نتایج تحقیق حاضر نشان داد علاوه بر اینکه عدالت سازمانی سبب بهبود اخلاق کاری می‌شود، استرس شغلی نیز به عنوان یک متغیر میانجی بر این ارتباط تاثیر گذار است و در پرستاران با استرس پایین میزان تاثیر عدالت سازمانی بر اخلاق کاری بیشتر است